یادمه وقتـــــــــی بچه بودم
بعضی وقت ها بابامو نگاه میـــــکردم که ساعت ها با دست
مشغول جمع کردن آشـــــــغالای ریزی بود
که روی فـــــــرش ریخته بود
من حسابی به این کـــــــــارش میخندیدم چـــــــــون ما هم جـــــــارو داشتیم
هم جارو برقــــــــی
تا ……..چند وقت پیــــــــش داشتم با خودم
فکر میکردم که چجــــــــــوری مشکلاتمو حل کنم
یهو یه خــــــودم اومدم دیدم
که یه عالمه آشغال از روی فرش جـــــــــلوی خودم جمع کردم
تنهایی
عشـق مانند نواختن پیانو است …
ابتدا باید نواختن رو بر اساس قواعد یاد بگیری …
سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی …
از آن همه عشق
شماره ایی ماند
یعنی فقط چند عدد!
تازه چند تا صفر هم
میانشان دلبری می کنند!
این را گفتم تا بدانی
نیت کرده ام آنها را برای ابد
پاک کنم از این گوشی !
فقط باید کمی
خودم را
جمع و جور کنم!
البته اگر این
سیم کارت لعنتی
مثل صد بار
قبل!
تو را گوشه ای
قایم نکرده باشد!
